انسان اجتماعی آفریده شده و باید در اجتماع زندگی کند و به تنهایی نمی‌توان نیازمندیهای خود را فراهم آورد، چون انسانها در بقای شخص و نوع به یکدیگر نیاز دارند و رسیدن انسان به کمال و حرکت در مسیر رسیدن به کمال بدون بقاء امکان پذیر نیست. بنابراین رسیدن به کمال منوط به تعاون با یکدیگر است.
امام رضا علیه السلام فرمودند:
مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبَحَ وَمَن غَفَلَ عَنهَا خَسِر؛
آن کسى که نفسش را محاسبه کند، سود برده است و آن کسى که از محاسبه نفس غافل بماند، زیان دیده است.